Psalms 117

CASS. Quintus psalmus de primo adventu, multis figuris decoratus, habet versus unifines, quosdam unius principii, quosdam intercalares et hujusmodi ornatus. Fidelis populus peccato solutus, etc., ID. Ut ego vos, ita vos invicem monete; vel, id est, confiteatur. Ecce quatuor versus unifines. . ID. Exemplum de se ponit, ut alios ad misericordiam invitet. ID. Idem in duobus principium. Alias ID. Hic, ut tutior et cautior fiam. Damnandos. ID. Secundo, in solo Deo dicit confidendum, per quem inimicitias gentium evadit, et ad veram vitam venit. AUG. Angelis, etc., usque ad qui eos pro modo eorum bonos facit. CASS. Ecce unde liberat de occulta vel aperta tribulatione, vel non permittendo cadere, vel, a casu revelando. etc. AUG. Quasi reddens causam unde tanta potest superare, dicit quid primo in capite passus sit. etc. ID. Quod ab ignorantibus gestum est, mystica subtilitate praedicit Spiritus sanctus. Nescientes Judaei rem omnium fecerunt, et nobis dulciorem, passione Deum, sicut apes dum sibi putant reponere, aliis mel faciunt. Vel hoc melius de Ecclesia accipitur. Post passionem namque Domini contra Ecclesiam gentium et Judaei exarserunt sicut ignis in spinis peccatorum. Ea enim, id est peccata, in fideli populo igne persecutionis cremaverunt, cui volentes officere, profecerunt. Dum conversi, exstincta in eis malitia, populo Christiano sociati sunt; vel, cum in fine judicati, judicium veritatis sine misericordia sensuri sunt. etc. CASS. Ut quando boni dantur poenis, ut a fide cadant, et Dominus suscepit. AUG. Quia tam non cadit cui Dominus est fortitudo et laudatio quam non cadit Dominus: illi vero cadunt, qui sibi volunt esse fortitudo et laudatio. etc. Postquam ostendit quod liberat non permittendo cadere, ostendit etiam quod liberat a casu relevando. ID. Non fit, quod non erat sibi; sed illis salus est conversis, quod non erat aversis. . ID. Dicit Ecclesia, ut putat persecutor strage funerum posse se delere nomen Christianum, cum potius augeat. CASS. Cur autem tanta pertulit, indicat: quidquid faciunt, castigatio est Domini. Nihil sibi vindicent, morti non datur, cujus vitia purgantur. AUG. Saepe pater per nequam servos emendat filios, cum illis poenam, his praeparet haereditatem. Quae sit autem haereditas, hinc potest cognosci: Quid intus? CASS. Tertio portas Jerusalem aperiri sibi cupit, ubi dicit et de angulari lapide. Aperite, o prophetae, qui portatis claves regni coelorum. CASS., HIER. Per has portas doctrinae ingressi vere laudant; extra Ecclesiam catholicam non est laus Dei. CASS. Hae omnes portae ducunt ad unam, quae est Christus, per quam justi intrant in coelum; unde: Joan. 10.. Et alibi: Joan. 14.. AUG. Ecce de utroque saeculo mentionem fecit: et quia haec porta Christus apparuit, laetus gratias agens, in adventu Filii; priores enim justi adventum petebant. Id est, portas mortis, etc., usque ad id est, per eam ad vitam. . ID. Soli Judaei Deum colentes aedificabant, aliis per idololatriam destructis; sed non perfecerunt, quia Christum contempserunt. Vel, secundum aliam litteram. ID. Id est, ad honorem Patris. Hic est annus jubilaeus, figuraliter sub lege observatus, qui dicitur vel quia tunc servi manumittebantur, possessiones dominis restituebantur: et nos hac die a servitute peccati redempti sumus, quibus est haereditas restituta aeterna. CASS. Etsi omnes fecit, hanc singulariter qua Dominus venit, in qua convenit laetari, quia diabolus jus perdidit, homo revixit; et quia hoc est, etc. Ecce desiderium magnae petitionis. de clade saeculi. ut dolores isti vertantur in aeterna gaudia. etc. CASS. Quarto frequentari atria Dei suadet, de adventu Christi gaudens. AUG. Maledictus ergo qui venit in nomine suo, etc., usque ad qui erit maledictus. CASS. Laus de adventu, et o reliqui Christiani, nos majores quasi sacerdotes quod multum prodest, quia ID. Id est, Ecclesia catholica, etc., usque ad quia laeta confessio post beneficia. AUG. Magni, qui excedunt, qui mente verbum Deum apud Deum contingunt, etc., usque ad id est, ad aeterna gaudia attingat. In veteri lege Deut. 10. Pascha, Pentecoste, scenophegia, tres praecipuae solemnitates, in quibus praeceptum ut nemo vacuus in conspectu Domini appareret. Vacuus est, qui in se Christum non habet, qui est fundamentum, quod nemo mutare valet. Inde est quod illis tribus solemnitatibus fidelis populus nummum offert manuali oblatione, interiorem significans. In nummo enim nomen et imago regis. Quisque ergo spiritualiter nummum offerat, ut regis, id est Christi, in se habeat, a Christo Christianus dictus; et id est animam, lumine vultus ejus insignitam Deo exibeat. CASS. Vel per intelligitur sacramentum corporis et sanguinis, etc., Vel, intelligitur mens hominis; unde in lege praeceptum fuit Exod. 27. fieri altare quadrangulum et concavum: ideo quadrangulum, quia mens humana quatuor virtutibus muniri debet, prudentia, justitia, fortitudine, temperantia; eadem debet esse concava ad recipiendum verbum Dei atque ignem dilectionis. Tumor enim infusa repellit; unde in Levitico praeceptum est Levit. 1. vesiculam gutturis et plumam projici, quando turtur vel columba offertur. Vesicula inflationem superbiae significat; plumae, inanes inquisitiones sublimium; haec ergo projice, ut sis altare concavum. Et ut apertius dicamus, istorum verborum hic est sensus: Non sufficiat in terra iste dies festus, quo agnus occisus est: sed constituatur in frequentationibus quousque perveniatur mentibus exaltatis ad interiorem ejus deitatem, ubi laudes cantabimus ita: etc. Itaque, sicut coepit laudem, ita terminat. Ab initio quod deseruimus, in finem quo redimus, non est salubrius aliquid, quod delectet, quam laus Dei